We vertrekken vanuit een non-duale visie: alles is altijd al één geweest en is het elk moment al.
Je ware aard (niet je zelfbeeld dat mentaal is en veranderlijk), je oorspronkelijke natuur is elk moment aanwezig en is ervaarbaar als gedachten, gevoelens, lichamelijke sensaties en als zuivere stille ruimte, als zuiver onbegrensd en tijdloos gewaarzijn.
Osho verwoordt het heel mooi: “De oceaan is niet ver weg. Maar je ego is als een blok ijs: het moet gesmolten worden. Liefde doet het smelten, angst maakt het harder, vertrouwen laat het smelten. Je hoeft niet te sturen, de rivier laat zich niet sturen. Het is je natuur om naar de oceaan te stromen.”
Onze “methode” van verloopt altijd in twee “fasen”.
Eerst is een zekere inspanning en concentratie vereist om afstand te kunnen nemen van de onbewuste, automatische mind, want daarmee zijn we vaak verregaand vereenzelvigd. We moeten stoppen om te weten waar we zijn. Hier situeren zich concentratie- en focusmethodes vanuit bijvoorbeeld mindfulness.
Daarna kunnen we ons openen voor de ruimte van Gewaarzijn die er altijd al was, maar onbewust verkleefd met de inhoud van ons bewustzijn. Dit nemen we vanaf het begin reeds als uitgangspunt: alles is er al, maar we moeten het leren herkennen en we moeten eraan wennen in ons dagelijks leven, tegen de stroom in van verstarde overtuigingen en gewoontes.
Ons “padloze pad” beweegt zich tussen deze polen: volgehouden inspanning om te leren landen in het nu enerzijds, vreugdevol en helemaal leren ontspannen in oorspronkelijk, natuurlijk Gewaarzijn dat altijd al aanwezig is.
Hoe dit pad in mij gegroeid is vind je bij “lesgevers“.